broń myśliwska

См. также в других словарях:

• broń — ż V, DCMs. broni; lm M. bronie, D. broni 1. zwykle blm «narzędzie walki, każda rzecz służąca do obrony własnej lub do rażenia nieprzyjaciela; oręż» Broń myśliwska, sportowa, wojskowa. Broń przeciwlotnicza, przeciwpancerna. Broń ręczna,… …   Słownik języka polskiego

• broń — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. broni; lm M. bronie {{/stl 8}}{{stl 7}} rodzaj wojsk, typ formacji zbrojnej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Służyć w broni podwodnej, pancernej. Taktyka, korpus oficerski broni pancernej. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• myśliwski — «dotyczący myślistwa, myśliwych» Broń myśliwska. Pies myśliwski. Róg myśliwski. Przybory, trofea myśliwskie. Mieć żyłkę myśliwską. ∆ Kiełbasa myśliwska «rodzaj kiełbasy suchej, mocno uwędzonej, dobrze się konserwującej» ∆ lotn. Samolot myśliwski… …   Słownik języka polskiego

• bola — ż I, DCMs. bolali; lm D. bolali «długi rzemień zakończony owiniętymi w skórę kamieniami rzucany tak, ażeby owinął się dokoła nóg chwytanych zwierząt; broń myśliwska Indian Ameryki Płd.» ‹z hiszp.› …   Słownik języka polskiego

• dmuchawka — ż III, CMs. dmuchawkawce; lm D. dmuchawkawek 1. chem. «rurka metalowa zwężona ku końcowi, używana do analizy dmuchawkowej na węglu» 2. etn. «broń myśliwska (rzadziej wojenna) w kształcie rury bambusowej od 2 do 4 m długiej, z której wydmuchuje… …   Słownik języka polskiego

• dubeltówka — ż III, CMs. dubeltówkawce; lm D. dubeltówkawek «popularna śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach gładkich, ułożonych obok siebie poziomo lub pionowo; dwururka» Strzelać z dubeltówki. ◊ Całować się z dubeltówki «całować się nawzajem głośno w obydwa …   Słownik języka polskiego

• dwunastka — ż III, CMs. dwunastkatce; lm D. dwunastkatek 1. «dwanaście jedności, liczba 12» 2. «dom, mieszkanie, pojazd komunikacji miejskiej itp. oznaczone numerem 12» 3. druk. «format książki, w której arkusz drukarski złożony jest na dwanaście części» 4.… …   Słownik języka polskiego

• dziryt — m IV, D. u, Ms. dzirytycie; lm M. y «rodzaj włóczni o krótkim drzewcu i wąskim grocie używanej powszechnie od najdawniejszych czasów jako broń myśliwska i wojenna do walki wręcz lub na odległość; dziś używana przez niektóre plemiona afrykańskie»… …   Słownik języka polskiego

• kurkówka — ż III, CMs. kurkówkawce; lm D. kurkówkawek «broń myśliwska starszego typu mająca kurki umieszczone na zewnątrz i naciągane ręcznie» …   Słownik języka polskiego

• oszczep — m IV, D. u, Ms. oszczeppie; lm M. y 1. «dawna broń myśliwska i bojowa (używana również obecnie przez ludy pierwotne) składająca się z długiego drzewca i osadzonego na nim żelaznego grotu» 2. sport. «sprzęt sportowy w postaci pręta z drewna,… …   Słownik języka polskiego

• trójlufowy — «mający trzy lufy» Trójlufowa broń myśliwska …   Słownik języka polskiego